Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Buraları çok soğuk sevdiğim dedim,
Gel ısıt yüreciğimi.
Sensizlik iki yanı keskin kordan bıçaktır,
Yakar benim bütün hayallerimi.
Bütün kelimeler sana doğrudur, sana çıkar.
Yanmayan su bile senin aşkın için yanar.
Hangi Dünyaya sığdırırım ben senin gözlerini,
Beni kainatta bir tek beni yaratan anlar.
Deniz gözlerine bi cümle şiirler yazdım.
duygu yoğunluğuyla sitemin yürekten akışı...Kutluyorum..
Sevginin samimiyeti ve sıcaklığı aynı ile geçmiş dizelere, tebrikler........
Saygılar, muhabbetler
Sevginin içtenliği kelimelere çok güzel yansıtılmış arı bir Türkçe ile..Saygılar...
Deniz gözlerine şiirler yazdım,
Yazdım ve yazdıklarıma ağladım.
Bir masaldı sanki geçmişte kalan,
Yan Dünya ardım sıra bana yan.
Herkes haketmiyor yüce sevgiyi ..Teşekkürler yüreğinize:)
Deniz gözlerine bi cümle şiirler yazdım.
Sensizliğinde kandım,
Seninle yandım.
Ben seni sevdim,
Seni şiir gibi yaşadım,
Her gün defalarca ölürken,
Ben seni her öldüğümde yaşattım.
Deniz gözlerine bir şiir daha yazdım,
Anladım ki ben ne çoktum, nede azdım.
Seninle doğmuş gibi,
Seninle yaşadım.
Deniz gözlerine bi cümle şiirler yazdım.
Sensizliğinde kandım,
Seninle yandım.
Ben seni sevdiğim,
Seni şiir gibi yaşadım,
Her gün defalarca ölürken,
Ben seni her öldüğümde yaşattım.
Deniz gözlerine bir şiir daha yazdım,
Anladım ki ben ne çoktum, nede azdım.
Seninle doğmuş gibi,
Seninle yaşadım.
şiir bir sevda masalı olmuş.....aslında deniz gözler ...deyil sevenin yüreğinde hangi renk olursa olsun güzel bakış dahada anlamlı ve özel.....
bir bakış bir bakışa neler neler anlatır
bir bakış bir aşığı ömür boyu ağlatır.....
mıraları geçti içimden .......
çok anlamlı ve manidar şiirdi sevgi selamlarımla gürsel kardeşim.
müzeyyen başkır
Seninle yandım.
Ben seni sevdiğim,
Seni şiir gibi yaşadım,
Her gün defalarca ölürken,
Ben seni her öldüğümde yaşattım.
Deniz gözlerine bir şiir daha yazdım,
Anladım ki ben ne çoktum, nede azdım.
Seninle doğmuş gibi,
Seninle yaşadım.
sevda yüreğiniz hiç susmasın,şair kaleminizi kutluyorum.saygılarımla...
İÇTEN YOĞUN DUYGULARLA YAZILMIŞ GÜZEL BİR ŞİİR.KUTLARIM GÜÇLÜ KALEM..DOST ŞAİR.
Anlamlı bir şiir olmuş kutlarım
başarı ve mutluluklar dilerim
TEK KELİME İLE HARİKA BİR DUYGUSAL. TEBRİKLERİM YÜREĞİMDEN YÜREĞİNİZE ÜSTADIM. SELAM VE SAYGILAR...
güzel bir sevda şiiri...tebrik ve sevgiler..
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta