Deniz Gözler Şiiri - Necati Şimşek

Çekilin vücudumdaki bütün sular!
Dönün kendi mecranıza…
En kılcal damarlardan süzülerek,
Yarışın birbirinizle damlalar,
Akarsulara dönüşün,
Gümbür, gümbür gök gürültüleriyle
Gözlerimden inin sağanak halinde
Gönül denizime kavuşun…
Gönlümde ki denizi birleştireyim,
Okyanusa dönüştüreyim.
Yârin gönlündeki denizle…
Küçücük birikintilere alışık kalbim,
Bu kadar yükü kaldırabilir mi?
Ben her ne kadar aldırma desem de
Aldırmadan durabilir mi?

Gönlümün,
Tam orta sayfasından yırtılmış,
Kâğıttan yapılmış bir gemi gibi bu gönül,
Okyanusunda gezemiyor…
Sığınacak,
Demir atacak liman arıyor,
Sis basmış buğulu gözleri,
Gönlündeki deniz fenerini bulamıyor…
Benden başka herkes,
Ama herkes, aradığı aşkı buluyor,
Mutluluktan uçuyor…
Ben de arıyorum,
O engin buğulu deniz gözlerinde,
Kanatlarım ıslanmış,
Düşüyorum denizine…
Hayatım;
Hayatında eriyor adeta,
Sanki birden,
Kayboluyor…

08.10.2007
Necati ŞİMŞEK
Ankara