Deniz Gibiyim Şiiri - Feyzanur Ar

Hırçın bir deniz gibiyim bugün.
Üzerinde yüzen vapur yüzünden kanatları dalgalanmış, kızgın bir deniz.
İnsanlar yüzünden pisletilmiş fakat yine de içinde ki balıkları yaşatmaya devam eden bir deniz gibi..
Dışında bir sürü kavga yaşarken, hırçınken yapabildiği tek şey kıyıya vurup yeniden kendine karışan deniz gibi..
Tek yapabildiği kıyıya çarpmak olan deniz.
Mesela martı soruyor mu denize üzerinde süzülürken.
Yorulunca ya da belki serinlemek isteyince denizden izin istiyor mu üzerinde yüzebilmek için.
Acıkınca denizden bir şeyler çalan martı, denize sormuyor.
Deniz gibiyim bugün, dün, yarın..
Bir ömür.
Deniz gibiyim, insanlar beni aracı olarak kullanıyor.
Deniz gibiyim, insanlar iftiralarıyla beni pisletiyorlar.
Deniz gibiyim, onca olana rağmen hala içimde yaşattıklarım var.
Deniz gibiyim, benden faydalanmak istediklerinde bana sormuyorlar.
Deniz gibiyim, sıkılınca yanıma uğruyorlar.
Ve ben yine deniz gibiyim, ne yaşarsam yaşayayım tek yapabildiğim bazen kıyıya vurmak ama sonunda yine kendimle birleşmek.
İyi ki deniz gibiyim.
İyi ki...