Deniz gibisin sevdiğim;
Hem nazlı,hem dalgalı.
Ama bir tek farkın var:
Tez ısınıp,
Tez soğuyorsun.
Bu sendeki aşk mı,
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
İ
Ş
T
E
S
E
R
B
E
T
B
U
D
U
R
TEBRİKLER.
SELAM VE DUA İLE.
Bu sendeki aşk mı,
Yoksa dalga mı?
Dalganla ıslatıp,
Dalganla boğuyorsun
GERÇEKTEN BAZEN ÖYLE DUYGULARA KAPILIYOR İNSAN.TEŞEKKÜRLER. KUTLARIM.
Ölüdenizin suları kadar berrak. Kutlarım.
Birol Hepgüler.
biliyorsun deniz yok bu şehirde,
yine de su almış gemiler misali
tonlarca vurgun yer asi ruhum,
mesafesiz derinliklere dalarım…
katılmak istedim.......
kısa şiirinzde anlamlar çok uzundu.önemli olan da az konuşarak çok anlatmak ve bu işi fazlasıyla yapmışsınız.
güzel şiirinizi tebrik ediyor; selam,saygı ve sevgilerimi yolluyorum Üstad.
Anlatımı hoş, okuması daha hoş bir şiir,yüreğinize sağlık.Saygılarımla...
Deniz gibisin sevdiğim;
Hem nazlı,hem dalgalı.
Ama bir tek farkın var:
Tez ısınıp,
Tez soğuyorsun.
SÜPER YA...HARİKA BAYILDIM ....10 PUANLA SELAMLAR
Deniz gibisin sevdiğim;
Hem nazlı,hem dalgalı.
Ama bir tek farkın var:
Tez ısınıp,
Tez soğuyorsun.
Bu sendeki aşk mı,
Yoksa dalga mı?
Dalganla ıslatıp,
Dalganla boğuyorsun.
Ama olsun,
Fırtınan geçince,
Üstüme,
Güneş gibi doğuyorsun...
KALEMİNİZ VE YÜREĞİNİZ DAİM OLSUN HOCAM. ÇOK ÇOK GÜZELDİ. SELAM VE SAYGILARIMLA...
ikliminde mutluyum..
selam ve muhabbetle.
.........................Deniz Gibisin
Deniz gibisin sevdiğim;
Hem nazlı,hem dalgalı.
Ama bir tek farkın var:
Tez ısınıp,
Tez soğuyorsun.
Bu sendeki aşk mı,
Yoksa dalga mı?
Dalganla ıslatıp,
Dalganla boğuyorsun.
Ama olsun,
Fırtınan geçince,
Üstüme,
Güneş gibi doğuyorsun.,,,,,,,,,,
HARİKA TEBRİKLER ÜSTAD,
:.))Gülümsettiniz.Kutlarım yüreğinize sağlık
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta