Deniz Gibi Şiiri - Bahadır Atay

Kırık bir cam kafesin ardından görmüştüm ilk kez.
Deniz gibiydi yüzün, ağlıyordun.
Islanmıştı gözyaşların ve dalgalıydı saçların.

Tatlı bir ifade vardı masmavi gözlerindeki tuzlu ıslaklığı silişinde.
Sen farkında değildin belki, seviniyordu deniz her gülümseyişinde.

Bırak diyordu bırak gülsün, kızıyordu durmadan kadere.
Dayanamıyorum diyordu bana benden çok benzemesine.

Bırak ağlamayı güzel kız, düşler uyanmasın sesinden.
Ne deniz üzülsün artık, ne de gözyaşları aksın denizinden.