Deniz Fenerli Uğur Şiiri - Hafize Hanaylı

Seni tanıdım radyo yedi den, sunucuların öğgülü sözlerinden,
Bir de dinledim seni kendi sesinden şiirlerini.
Aslı söyleyemedi korktuğu için ağabisinden.
Yaktın ya karagümrüğü adaletsizliklerden.
Şimdi benim de yüreğim yandı yaptıklarından,
Ruhuma bastığın insanlık damgasından!
Yüzünden daha güzel yürek taşıyan,
Bir seni gördüm son zamanlarda.
Oysa, ben de derdim var sanıyordum,
Kendimden daha beter olanı gördüm.
Benim alın yazımdan daha karaydı.
Tutamadım içimde yürek acımı özümden taştı.
Yaktın ya karagümrüğü bir kız uğruna harbiden!
Oysa söndürdün yoksulların açlıktan yanan midelerinin gaz sancısını.
Bir değil bin aslı feda olsun yürek aşkına...
Bu kötülüklerin kol gezdiği dünya da,
Beni de şaşkına çevirdin yaptıklarınla.
Sanırım başını her yastığa koyduğunda,
Geçer sırtında taşıdığın ağırlığın o ağır yükün
vicdanının rahatlığından,
Meleklerle uçaar gidersin...
Gece güne soyunmadan henüz daha, sen çıkarsın yollara,
Bir Afrika da, bir Afkanistsan da,
Çıkarsın karşımıza ekranlarda.
İnsanlardan bir teşekkür sadace ama,
Allah'tan alırsın en büyük armağanı.
Yaşadıkların roman gibi yerleşir beyin hücrelerine.
Sonunda şair olursun sende...
Hayatın kırık camlı penceresinden.
Öyle ya, çok insan camın ardından bakar,
Dışarda neler olup bittiğine.
Ordan seyreder yoksulların filmni,
Bilmez belki de yırtık elbisenin nasıl üşüttüğünü.
Rüzgarın uğultusunu romantik sanır.
Sana Allah güç kuvvet versin,
Sarılacak yara çok var daha uğur...