Gece yatağa yatınca bir süre uyuyamadım...kovulmak mı zoruma gitmişti...
Yoksa onu görememek mi canımı daha çok yakmıştı, bilemiyorum...
Bildiğim; gurursuz bir aşk,aşktır derler ama...
İnsanın gururu kırılınca aşk,aşk mıdır acaba?
Daha vahimi ise insanın kendinden de kovulması iyileşebilir bir dert midir, bunu şimdilik bilemiyorum.
Bildiğim şeyler de daha çok; adalet,sevgi,özgürlük,şefkat,hoşgörü,saygı,ve insanlık vardır.
Bunun dışına çıkarıldığımda ben kendimden kovulurum-kovulunca mahkum olurum karanlığa.
Kalbimi kırdın yüreğimi kor ettin.
Zulumkar oldun beni candan bezdirdin.
Ben seni sevdikce sen hep naz ettin.
Dost olamadık neden dostca biz ikimiz..
Aramadın bir kez olsun hatrım sormadın.
Devamını Oku
Zulumkar oldun beni candan bezdirdin.
Ben seni sevdikce sen hep naz ettin.
Dost olamadık neden dostca biz ikimiz..
Aramadın bir kez olsun hatrım sormadın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta