karanlığın çarpıntılarındayım
loş aydınlıklarda sendeliyorum
irili ufaklı parke parke taşlar..
adımlar attıkça gömülüyorum
her biri katranlaşan ayağıma bir mezar
yarı yarıya gömülüyorum sonra tekrar çıkıyorum..
karanlığın iffetine söz geçiremiyorum
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta