Deniz Feneri Şiiri - Güliz Ardilli

Yalnızlığa alıştın mı bırakmak zor.
Okuduğun kitabın anlamlı sözleri,
Geçmişteki güzellikleri anımsatan,
Renkli deniz kabukları gibi.
Güneşli bir kumsalda sevişmek gibi,
Sözcüklerin içinde uyandırdığı kıpırtı.
Özgür olmak mavi denizin üzerinde uçan martı gibi,
Hesapsızca sevmek ve istemek çocuklar gibi.
Güneşin gülümseyişi mavi suların üstüne yansırken,
Ve sıcaklığını teninde hissederken,
Uzak diyarlardaki sevgilini düşünmek,
Tatlı bir rüyanın hissettirdikleri gibi.
Deniz fenerinin altında öpüşmek,
Issız ılık gecede uzanıp yıldızları seyretmek,
Hiç hissetmediğin kadar güzel olmalı.
Karnın acıktığında yaşadığın mutluluk gibi,
Onu özlemek.
Sarılıp hiç bir şey düşünmemek yeşil gözlerinde yüzerken.
Çok sevdiğim halde yaktığım bebeği,
Yeniden geri getirmeleri gibi,
Onu birden karşında görmek.
Beklerken acı çekmek, bir yandan da ümit etmek,
Eğlencenin bir parçası olsa gerek.
Uzak diyarlardaki sevgilim,
Seni bekleyen sakin bir liman olmadım hiçbir zaman.
Ama unutma ki, her limandaki sevgililerinden biri de olamam.

9 Mart 2000 Perşembe 17:00 / İstanbul