Deniz Feneri Şiiri - Ömer Dalman

Ansızın
kimsem’e haber veremeden
işime, gücüme rapor edemeden
uykumun ortasında biçare
kaçırılıp götürülsem gözlerim bağlı
bilmediğim, kokusunu önceden duymadığım
ıslaklığına dokunmadığım
rüzgarını daha önce içime çekmediğim
denizleri dalgalı bir adadaki
o görkemli “deniz feneri”ne

kapısı kapkalın çelikten
ortasında bir pencere
tavanı çok yüksek
“hapishane usulü”...

bir yatak, bir masa, bir lamba
ve bir bilgisayar...
3 öğün kapı altından
kimin bırakmadığını bilmediğim yemekler
fonda istemim dışı çalan müzikler...

bir “saatim” bile olmadan
sürekli yazmak zorunda bırakılsam
ve başka hiçbir şey yapmasam...

belki arasıra bir-iki eposta yeter
varlığımı bildirmeye
-sadece yazılarımdan bilsinler beni- diye
o kadar...

keşke...
keşke...

(Şubat 2006)