insanlar hep bir ışık bekler...
okyanusun ortasında kürek çekmeden bekler,
sürüklenmeyi bekler hep...
ve sonunda bir deniz feneri ışığıyla asılır küreklere
belki de bir yansımadır sadece bu ışık
ama o bunu değil
sadece ışığı düşünür
kalbinin çoşmasını sağlayan ışığı
ellerini küreklere perçinleyen ışığı düşünür
biraz sonra anlayacaktır;
ışığın bir yansımamı
yoksa gerçekten bir fenerden sızan ışıkmı olduğunu.... (yoksa gerçekten bir fener sızıntısımı olduğunu...)
HERKESİN UMUTLARINI VE YÜREĞİNİ COŞTURACAK BİR IŞIK (deniz feneri) OLMASI DİLEĞİYLE....
00: 20 23.06.2001
Kayıt Tarihi : 8.1.2003 22:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!