Deniz Feneri Şiiri - Gönül Dilinden

Ben mutluluğun dik duran misali,
Neşenin ışık kaynağı,
Vuslatın sessiz emaresi,
Kavuşmanın muştucusu,
Sevda sahilindeki deniz feneri.
Kâh kavuşmanın başlangıcı,
Ayrılık limanın ilk noktası...
Kendi yolunu bulmaktan aciz,
Başkalarına yol gösterici.
Her dalgadan tokat yiyen,
Tokat yediklerine huzur dileyen,
Şimşeğin kırbaçlarına tepkisiz
Fırtınaların sükunetine etkisiz,
Sıcağa sabırlı, soğuğa dayanıklı,
Karanlıkta êman dileyene ışık,
Yüreğindeki acılarına aşık...
Yılları yaşayıp, dertlerle yaşlanan,
Ben tükemsem de insanlık tükenmesin deyip,
Kendi karanlıklarında sevdalara ışık tutan:
Ben, seven gönüllerin "Deniz Feneri!"