sessiz usul usul yağıyordu nisan yağmurları.ıslanan benmiydim yüreğimmiydi bilmiyorum.yenilmiştim hayata yorgundum.bir an denize baktım seni gördüm duruyordun orda öylece.
ıssız ve soğuk şubat akşamıydı bana geldin kaçmak bakışlarla. ay kara gece karanlıktı.sana baktım beni gördüm.kanadı kırık kuş misali çaresizdin.süngün düşmüş yüreğin yaralanmıştı.bir yar sevdinde el mi aldı? yada seni seveni sevemedin mi? cevap vermedin baktın sadece.içinde fırtınalar kopsada susutun.gözyaşımızın rengi farklıydı belki,
belki aynı dünyaya başka pencerelerden bakıyorduk.ama girdin işte hayatıma sessizce.
zor zamanlardan ağır acılardan geçtim yaralandım ama ölmedim.tuttum hayatı bırakmadım.lal oldum genede pes etmedim.denize sığındım beni anlar diye o da kumdan kalelerimi bozdu dalgalarıyla.
kaç defa öğrendim kaç defa büyüdüm
artık öğrendim ne zaman seni özlesem denize dönüyorum yüzümü.bazen durgun bazen hırçın ama hep mavi denize.
belki kumdan kalelerimi seninle yaparım artık.daha sağlam olur.dalgalar bozmaz.
Tamamını Oku
Son dizelerde kaldı gözlerim,
Denize Mektup çok güzeldi yüreğinize sağlık.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta