Deniz'di Adın Şiiri - Nur Ulusoy

DENİZ’Dİ ADIN

/dikenleri gönlüme battı yine geçmişin…/

Sana Deniz diyeceğim… Kimse tanımaz seni
Çocukluğumun masum, çaresiz bebeği…
Düştün ansızın aklıma! ..
Yaşın on ikiydi;
Bir an için çalmışlardı tüm bedenini
Küçük kadınım!
Bu neyin diyetiydi?

Gece gibi siyah saçların,
Süzülürdü iki yanına,
Örgüsünde, gizliydi,
Çocukluğun! Çaldılar…

Kalem tutmak için,
Gelmiştin okula...

Belki düzelecekti düzen;
Senin içinde güneş doğacaktı,
Okuyarak...

Olmadı ve
Kaydını sildikleri gün,
Gelecek umudunda
Bitti...

Gittin çok uzaklara, duydum...
Gül yüzün solmuş...
Tavan arasında ipte kalmış
Boynunla birlikte, tüm umudun...