Deniz Demirci Şiirleri - Şair Deniz Demirci

ne zaman yeni bir kalemim olsa
her şey bir kenara,
bir de aşk şiiri yazmak isterim.
şöyle yazmalı diye düşünürüm,
yeni kalemim, ilk cümlesinde
şiirimin.

bir tılsımımı olmalı
hayatın ne!
vazgeçilmez bir öfke gibi,
kendini kaptırıp,
şiirler yazmak gibi.
Sanki bir kadehi fırlatıp aynalara,

tepelerden aşağıya yuvarlanan,
bira fıçısı gibi olmamalı.
sonunda bir taşa çarpıp,
paramparça olan, tıpkı şu;
“ama ben seni seviyorum” zavallılığında
sözlerle bitten.

ne umuda,
ne vaadlere,
nede yarınlara,
ihtiyacım var.
son bir nefes alıpta,
şuracıkta yığılıverse,

güneşin güne,
mevsimlerin güle
hükmedemediği
bir yer
hayal ediyorum.
günlerin sonsuz,

Denizlere karşı, hayırlarına ve
yaşına karşı seviyorum seni.
Alev kırmızısı saçların içinde
bir haykırış benimkisi,
yalnızlığımın yirmibeşinde.

ne umuda,
ne vaadlere,
nede yarınlara,
ihtiyacım var.
son bir nefes alıpta,
şuracıkta yığılıverse,

Sana doğru koşuyorum birtanem,
yırttım attım bütün yolları,
mesafeleri,
birer kağıtmış gibi her biri.
sana geliyorum birtanem,
yıktım attım bütün zamanları,

bir mucize
bekliyorum,
nefesimi
tutmuş,
yumruklarımı
sıkmışım.