İnsanın doğumundan süregelir yalnızlığı...
Derler ki;
Doğduğunda 'yarım' gelirsin dünyaya,
Yüreğindeki aşk,
Öylesine büyük olmalı ki,
Sen aynı gökyüzünü paylaştığın,
Türlü dertleri barındırdığın gibi kucağında,
Yinede her gece ışıl ışılsın…
Işıltılarla süslü olsa da dört bir yanın,
Ne gözyaşlarını silebiliyorsun didelerden,
Ne acıları söküp alabiliyorsun yüreklerden…
Sahte ışık oyunlarınla,
Dağıldıkça kırılganlaşan,
Camdan bir kalp taşıyorum sanki,
Sol yanımda...
Her dokunmaya çalışan,
Bir çatlak bırakıyor yadigar...
Kimin elinde dağılır meçhul...
Aşık olunmayı,
Meçhule yelken açan,
Leyla'nın gözlerindeki manadan çözmeli,
Çözmeli ki;
Mecnun yanı başındayken bile,
Gözlerine bakamamanın,
Gülüşün;
Yüreğimin enkazındaki kardelenin,
Seneler sonra yeşermesi...
Gülüşün;
Sabahın en ayaz saatinde,
Kalbimde bekliyorum,
Sakladığın,
Sarıp sarmaladığın sözcükleri…
Gözlerimde bekliyorum,
Sevdayla,özlenmişlikle,
Bir tatlı bakışını…
Kor ve yürek,
Yan yana konur mu hiç?
Bu toplamın çıkarımı tek olur...
ACI...
Ve bu acılar;
Hiçbir sayıya bölünmez,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!