Deniz, Dalgalar Ve Tuz Şiiri - Muzaffer Koç

Aşkın toprağı, suyu, havası
Kökü, gövdesi, yaprağı ve çiçeği
Hepsi yüreklerimizin bahar dökümü...

Yeşilgözümün bebeği
Deniz dalgalar ve tuz...

Akköpüklerin
Anaç ninnileriyle uyuyoruz
Derin mi deriiiinnnn...

Balık nazını yüzdürüyoruz
Kokusunda yosunların
Sevgi taşıyoruz lal kumsallara
Adsız enginliklerden
Önünde karayelin...

Güneş doğuyor dalgın ufka
Kızılyelkenlerini gere gere...
Işıyor seheryelinin kanatları
Dağlara yeşilini sere sere...
Ve batıyor zaman, kainatın sıcak yatağında
En azgın rüzgarların aymaz hışmına
Gülşen göğsünü vere vere...

İçiyorlar
Şarabî şerbetmişcesine
Saatleri saniyeleri
Ayları yılları, günleri geceleri
Sabah akşam... dört öğün...
Ağaçlar, balıklar, kuşlar
Ve yakamozlar...

Kestane gözlerinde ince bir pırıltı...
Ve mutlu bir gülümseme...

Bulup bunamasak
Dalıp gitmesek bulutlararasından
Demet demet şavkıyan
Işık sızıntılarına
Çakal kefal kaçar mıydı oltadan...
Ah o minik heyecanlar!
Heyecanlanıyoruz...

Boşver, bir tike yem daha tak kancana
Ve fırlat sonsuz umutla
Zamanın zaman bilmez
Engin ıssızlığına...
Nasılsa ucundan ucundan
Yaşam damarına dokunuyoruz!

Deniz, dalgalar ve tuz
Emektar atlar gibi
Akköpücüklerle terliyor boynumuz!

Ömrümüzü tepe tepe eskitiyoruz.
Yama tutmasa da delikleri
Açıkta kalsa da keçi kıçı
Henüz yenemediysek de; açlığı
Yokluğu, yoksulluğu ve o kehribar suskunluğu
İda efsanelerindendir soyumuz
Eybek'tendir suyumuz
Ve yıldızlara tırmanıyor uzun yolumuz.

Hani çifte hergedilmiş umut topraklarına
Tohumladık ya sevgimizi
Şu karagünlerde
Hiç değilse
Dışdışa içiçe; beraberiz...
Yani döleğiz yaşamımızla
Yüzü ak alnı pak ayna tohumuyuz…
Emmişiz kainatın memelerini
Göğün yıldızlı sarmaşığında delice
Toprağın kınalı kuzusuyuz…
Deniz, dalgalar ve tuz...
Hiç değilse
İnsanız diyebiliyoruz...