Deniz bitti Şiiri - Şeref Öztürk Usta

Ne denizler ne balıklar

Ne de yakamoz oyalı kayıklar

Bir daha tanık olmayacak

Kuyruk acısı sandıkları acılarıma.

Sen de güzelim sen de anlayamadın

Nasıl bir sevdanın burgacında bukağı

Aşkın kıvranmalarında derin bir sancı

Tarifi imkansız duygu anaforlarında savruluşlar.

İntikam ateşiydi gurur sandığın

Dışa vurumu bedenindeki yangın

Susmuyordu bendeki yankısı gibi

Kasırgaya döndü hasret fırtınaların .

Yelkenlerimizin iplerini kesenler uyandı

Böyle bir sevdaya kıymanın telaşında

Umutlarımızı doğrayanlar bile yandı.

Gömüldüğün sessizlik sanma anlamsız

Dağlara vuran çığlığında ovalar yankısız.

Kendi savunman sandığın minik yalanların

Yalnız seni kandırır geçici oyalanmaların.

Zaman her şeyin ilacı olsaydı her sevda da

Bunca şiir bunca şarkı doğar mıydı ebesiz

Dev gibi aşklar koskocaman sevdalar

Taş gibi adamlar ölür müydü sebepsiz.

Acı çaresizlikle apansız kucaklaştığında

Ağlanır mıydı çare olamayacak omuz başında

Neye kandın inandıysan zaafına aldandıysan.

Dost sandıklarının yanlarına uzandıysan

Dönemedin yüreğinin gizemli odalarına

Cennetimizin ortasında sende yandıysan

Havva bir elmaya sen bin yalana inandın

İntikam yeminin vardı intikamını aldın

Hepsini silip attım yüreğimin içinden

Beynim almadı yalanlara nasıl aldandın

Sevdiğini sanmıştım gözlerine baktıkça

Gözlerinden yüreğime çağlayanlar aktıkça

Biliyorum gönlüme elbette bu son seferin

Gözlerine yalanı da öğretmişsin sana aferin...

10 Eylül 2011