Deniz Bile Ayıramamıştı Onları-Hikaye

Bütün hafta, Selim ve Neşe için çok yorucu geçmişti. Bir plan yaptılar pazar günü için. Harika birgün olacaktı. Sevdiğiyle dolu dolu birgünü, birlikte geçireceklerdi. Heyecandan bütün gece uyuyamadı Neşe. Sabah olmuştu. Erkenden evden çıkarak limana doğru yürüdü. Selim motor da onu bekliyordu.
-Geldim Aşkım.
-Hoşgeldin canım diyerek Neşe'nin dudaklarına ateşli bir öpücük kondurdu Herşey tamam yiyecekler ve içecekler.. Beğendiğimiz biryerde hem denize gireriz hem de piknik yaparız.
-Harika canım. Çok mutluyum. Seninle olmak herşeye değer.
-Hadi bin artık yola çıkalım.
-Tamam canım bak bindim.
Neşeli bir şekilde yeni bir güne birlikte başlamışlardı.
Hava çok sıcaktı. Ağustos ayının en sıcak günlerini yaşıyordu İzmir.
-Nereye gidelim Neşe,
-Bilmem denize açılalım güzel bir koy buluruz umarım. Teybe de bir şarkı koydular. Birlikte şarkı söyleyerek yol alıyorlardı.
-Seni çok seviyorum Neşe. Nezaman evleneceğiz. Nezaman seni istemeye geleyim birtürlü söylemiyorsun. Kızım artık karar ver. Bak sonra birgün seni kaçıracağım ona göre.
-Tamam Selim söz. En kısa zamanda gelip isteyeceksiniz beni. Ben seni sevmiyormuyum sanki.
Mutlu bir şekilde masmavi denizin üzerinde yol alıyorlardı.
-Selim çok açıldık kıyı falan da gözükmüyor. Yaa nerdeyiz biz. Nasıl oldu bukadar uzaklaştık sahilden anlayamadım. Sanki bir güç bizi denizin tam ortasına attı.
Rüzgâr da şiddetini gittikçe arttırmaya başlamış, gökyüzü birden mavi siyaha bürünmüştü.
-Korkuyorum Selim. Ne yapacağız.
-Sen kamaraya in orada bekle. Can yeleğini giymeyi unutma. Ben de giyiyorum şimdi. Hemen sahil güvenlikle irtibata geçeceğim.
Alo Alo sahil güvenlik mi.
-Kimsiniz.
-Ben Selim. Motorla deniz de dolaşıyorduk. Hava bozdu. Yanımda nişanlım var. Yerimi de tayin edemiyorum. Kıyıdan çok uzaklaşmış olmalıyız.
-Hangi limandan denize açıldınız.
-Karşıyaka dan açıldık ama birden denizin ortasında bulduk kendimizi,
şu anda hiçbir kara parçası gözükmüyor.
-Tamam hemen sizi aramaya çıkacağız. Merak etmeyin. Yine herhangi bir sorunda bizi arayın.
Neşe konuşulanları duyup Selim'in yanına gelmişti. İki gözü iki çeşme ağlıyordu.
-Ağlama canım bak sen de duydun şimdi bulurlar bizi.
Böyle konuşurken çok büyük bir dalga, motoru yan yatırdı. Neşe ve Selim denizdeydi. İyi ki motor devrilmeden önce ikisi de can yeleklerini giymişlerdi.
Birbirlerine isimleriyle bağırıyorlardı. Ama ikisi de ayrı istikamete doğru bir yaprak gibi sürükleniyorlardı.
-Selimmm
-Neşeee
Selim Neşe'nin gittiği yere baktı. Artık Neşe gözükmüyordu. Sanki bir güç onu denizin içine çekmiş ve kaybolmuştu. Dalgalarla boğuşmak onu yormuştu.
-Allahım ikimizi de kurtar ben onsuz ne yaparım. Gözlerinde ki yaşlar, dalgalara karışıp gidiyordu. Kendini denizin kollarına bırakmıştı artık. Kaderimiz böyleymiş demek ki. Bir de arkasına baktı. dalgalar onu bir adaya doğru sürüklüyordu.
-İşte sahile geldim. Ağırlaşmış vücudunu kumların üzerine bırakmasıyla,
kendinden geçti Selim.
Aradan saatler geçmişti. Güneş gökyüzünde kuvvetli ışınlarıyla heryeri yine yakmaya başlamıştı. Deniz yine sakin, harika bir resim tablosu gibiydi. Selim gözyaşlarına mani olamıyordu. Var kuvvetiyle bağırıyordu.
-Neşe nerdesin. Duy sesimi birtanem. Hadi çık biryerlerden. Allahım neoldu benim aşkıma. Yoksa azgın sular mı aldı onu.
Neşe'yi de deniz adanın diğer kısmına atmıştı. Aynı heyecanı o da yaşıyordu.
-Selim nerdesin. Allahım ben onsuz nasıl yaşarım. Perişan haline bir de gözyaşları ekleniyordu. Ne yapacağım ben. Burası neresi bilmiyorum. Ne tarafa gideceğimi de. Bir yandan da sevdiğinin ismini haykırıyordu.
İkisi de bilinsizce yürüyorlardı. Küçük ve kimsenin olmadığı bir adaya düşmüşlerdi. Birbirlerinden habersizce, belki su bulma, birbirlerine kavuşma
ümidiyle. Aslında ne güzel bir ada. keşke başımıza bu felaket gelmeseydi. Şu anda burada piknik yapıyor olacaktık diye düşünüyordu Neşe.
-Aaaa ilerde ufak bir göl var. Adımlarını sıklaştırarak oraya doğru yürümeye başladı. Dağlardan gelen su bir oyuk bularak göle akıyordu. avuçlarıyla kana kana su içmeye başladı. Suyun tadı harikaydı. O an da arkasına istemsizce döndü. Selim karşısındaydı. Selim'in konuşmaya hali kalmamıştı.
-Birtanem çok şükür yaşıyorsun. Ohh Allahım sana binlerce teşekkürler.
Selim'i akan suyun yanına getirip avuçlarıyla ona bol bol su içirdi.
Kendine gelen Selim Neşe'ye sıkı sıkı sarıldı.
-Bebeğim çok şükür birşeyin yok.
İkisi de bağıra bağıra ağlıyorlardı.
-Nasıl kurtulacağız Selim buradan.
-Merak etme canım. Haber vermiştik ya. Kesin bulurlar bizi. Ama sahil de olmalıyız. Ama yanımıza su almamız gerek. Nereye koysak acaba. Suyu koyacak birşey yoktu etrafta.
-Susarsak yine gelip içeriz Selim. Tamam canım hadi gidelim. Yarım saat yürüdükten sonra sahile gelmişlerdi. Sahilde ağaçların altına oturdular. Vucutlarının birbirine yakınlığı içinde ki korkuyu az da olsa unutturuyordu.
O sırada karşıdan onlara doğru gelen sahil güvenliği gördüler. Ayağa kalkıp
yürümeye başladılar. Bir botla deniz subayı onlara doğru geliyordu.
-Çok şükür kurtulduk Selim. İyi ki haber verdin. Ya haber veremeden bu duruma düşseydik. Bu adada nasıl kalırdık.
Sevinçle bota bindiler. Önlerine hemen sıcak çay ve kahvaltılık geldi.. Bayağı acıkmışlardı. Hararetli birşekilde başlarından geçenleri kaptana anlatıyorlardı.
Hava kararmadan motora bindikleri yere gelmişlerdi.
-Off ne gündü Selim
-Haklısın canım. Sana birşey söylemek istiyorum.
-Söyle canım,
-Başımıza bu gelenler, sensiz yaşayamayacağımı bana daha çok hissettirdi.
Birbirlerine deli gibi sarılmışlardı.
-Ben de sensiz yapamam. Annemle konuşacağım bu akşam. En kısa zamanda gelip istiyeceksiniz beni.
-Bir an önce evlenmeliyim seninle. Bir an önce kollarımda sabahlamalısın canım.
Gece evde annesine Selim den bahsediyordu. Ama bugün yaşadıkları kötü bir anı olarak kalacaktı onda. Belki de ömürleri boyunca, unutamayacakları kötü bir anı. Ama mutlu olacaklardı Selim'le. Seviyordu onu, hem de çok. Deniz bile ayıramamıştı onları.