Deniz Aşkı Şiiri - Yorumlar

Denize sabah değmişti, pırıl pırıldı gün…Ufukta küçücük bir ada görünüyordu sadece, kimse ayak basmamıştı o güne kadar adaya, adanın kalbine kimse dokunmamıştı…
Adanın tek sahibiydi balıkçı; teknesi, minik kulübesi ve yalnızlığından başka kimsesi yoktu.Ben adayım diyordu, ben ıssızlığım, yalnızlığım…Ben adayım diyordu denize, ben seni arıyorum deniz, ben etrafımı böylesine sardığın halde seni arıyorum gel al beni…Ben adayım diyordu denize; yüreğim bomboş, birgün güneşinle doğ yüreğime…Çaresizdi balıkçı, denize hergün bağırırken sesi yankılanıyordu adada ama o hiç bıkıp usanmadan denizden bir aşk dileniyordu.
Deniz ağladı bir gece, balıkçının sesini duymuş olsa gerek kıyametler koptu, dalgalar yükseldi, adayı salladı sanki…Deniz ağladı o gece ve balıkçıya erdi sonunda,eren oldu deniz sevdaya erdi…Gözyaşları dinince güneşe kapı araladı yeniden. Balıkçı şaşkındı, teknesine koştu hemen fırtınadan geriye ne kaldı diye. Teknesi aynı yerinde salınıyordu, sanki hiç fırtına kopmamış, sanki dün yaşadıkları ve gördükleri rüyaymışcasına balıkçının.Fırtınanın izi yoktu hiçbir yerde. Balıkçı şaşkın bakınırken teknenin yanında bir karartı gördü, koştu soluk soluğa, ilk defa değişik bir iz vardı adada çünkü, ilk defa yalnız değildi balıkçı…Tekneye yaklaştığında şaşkınlığı ve yüreğinin çarpıntısı daha da arttı, bir denizkızıydı bu…Denizin adaya armağanıydı, yalnızlığına çareydi, feryatlarına cevaptı bu..Ağladı balıkçı sevinçten, deniz sesini duymuştu sonunda ve işte tam karşısında dünya güzeli deniz kızına bakıyordu. Yanına gitti denizkızının, kımıldamıyordu ama.. ’uyuyordur,yorulmuştur’ diyerek kaldırıp kulübesine götürdü denizkızını.Balıkçı büyülenmişti adeta, gözleri denizin en güzel rengini almış deniz kızının, teni kadife yumuşaklığında, dişleri inciden yapılmış, saçları boyu kadar, pulları parlıyor her renkten, minicik bir burnu var ve dudakları ve elleri ve …Deniz müthiş bir armağan göndermiş balıkçı adaya, deniz olsun adın demiş denizkızına, sen benim denizimsin…
Balıkçı yemeden içmeden günlerce denizinin uyanmasını beklemiş, kimi zaman korkmuş nefesini dinlemiş, hissediyormuş ama ılık nefesini. Derken birgün açmış gözlerini deniz, balıkçıya kenetlemiş masmavi gözlerini. Hiç konuşmamışlar, hiç kımıldamamışlar…Anlamışlar ama birbirlerini, sanki aynı bedendeler, aynı kalp atışını hissediyorlar ve aynı yerden düşünüyorlar…Öyle geçmiş günleri; huzurlu, sessiz, sevdalı, güneş gibi pırıl pırılmış gözleri.
Mutluluk, aşk engelsiz yaşanmıyor elbet..O kadar sevdalılarmış ki aralarındaki engeli göremişler bile.Denizkızının deniz gözleri günden güne soluyormuş, kulübeden hiç çıkamadığı yürüyemediği için günden güne eriyormuş, pulları kuruyormuş deniz suyu olmadan ve nefes alışverişleri azalıyormuş…Balıkçı anlamış sonunda denizi denize erdirmesi gerektiğini, balıkçı anlamış ama susuyormuş sürekli, kendi elleriyle nasıl verecek hediyesini, sevdasını…Denizkızı götürme beni demiş, bırakma, ayırma adadan ama balıkçı denizinin gözünün önünde kurumasına dayanamazmış…Denizin ağlamasını umursamadan almış kucağına denizini, gözyaşlarını atmış içine ve denizkızını tekneyle götürmüş en uzak, en derin yerlere…Deniz gözlerine bakmış denizin, git demiş git ama beni yaşa..Git beni sende yaşa, hergün sesimi duy, adayı hisset…Git demiş denize, git ama benden gitme, gözlerimden kaybolmasın hayalin yüreğinden silinmesin ada…Denizkızı denizin derinliklerinde kaybolmuş, gözyaşları denizi de ağlatmış hergün, o günden sonra hergün fırtına kopmuş, balıkçı teknesine koşmuş ama denizkızını görememiş.
Ne ada denizsiz olur ne deniz adasız, balıkçı da yapamamış…Teknesiyle koyulmuş yola, biryandan gözleri denizkızını arıyormuş bir yandan ağlıyormuş.Derken bir karartı görmüş derinliklerde ve kendini denizin kollarına atıvermiş.Deniz ağlamış balıkçıya, fırtına kopmuş yine, balıkçı denizin sevdasına kapılmış, kaybolmuş…Denizkızı da balıkçının sevdası olmadan yaşayabilir mi hiç, balıkçı kendini denizin kollarına bıraktığı vakit denizkızı fırtınayla adaya atıvermiş kendini, tekneyi aramış bulamamış ama uzaklarda balıkçının denize erdiğini görmüş… Ağlamış sevdasına, ağlamış günlerce adada.. Ve birgün kuruyup kalmış denizkızı da…
Gönül uzak kalır mı sevdasına, hasrete dillenince