Deniz Aşkı Şiiri - Abbas Paksoy

Buralarda, sevilmiyor nidelim.
Aşk’ımızı, nasıl ilan edelim.
Özgürlük, deniz’in dibinde derim.
Gel de, deniz’e gidelim, sevgilim.

Oralarda, tertemiz dünya vardır.
Oralarda, sessizlik, huzur vardır.
Oralarda, günahsız sevgi vardır.
Gel de, deniz’e gidelim, sevgilim.

Rabbim, bütün sır’larını yaratmış.
Saf yosun’lardan, ağaç’ları bitmiş.
Renkli inci’ler, kaya’lara tutmuş.
Gel de, deniz’e gidelim, sevgilim.

Hafifçe esiyor, sevgi rüzgârı.
Dağların, kimisi mor, kimi sarı,
Görünüşleri, rüya’nın bahar’ı,
Gel de, deniz’e gidelim, sevgilim.

Deniz’in dibinde, sonbahar olmaz.
Çiçekler, kat kat açar, solmaz.
Sevgiyi bilmeyenler, huzur bulmaz.
Gel de, deniz’e gidelim, sevgilim.

Aşk çiçek’lerimiz, bizi bekliyor.
Sevginin üstüne, sevgi ekliyor.
Mis kokularını, bize saklıyor.
Gel de, denize gidelim, sevgilim.

İşte orası, bir cennet bahçesi,
Bambaşkadır, oranın lehçe’si.
Sonsuz sevgidir, aşk’ın dilekçe’si.
Gel de, denize gidelim, sevgilim.

Hadi, sevgi ülkesini bulalım.
Yaratan’ın, gizem’ine dalalım.
Paksoy’umla, oralarda kalalım.
Gel de, denize gidelim, sevgilim.