Deniz Aşırıydı Aşk Şiiri - Esma Furat 2

O, gökyüzünü saklarken gözlerinde,
benim gözlerim dalgalara yenilirdi hep.
Kendi içimde verdiğim bir savaştı bu.
Öylesine belki ya da kastım vardı kendime.
Ne bileyim..
Ben de maviydim.
Ama mavi olmak yeter miydi aşk için?
Mavi umuttu ya hani,
yetirememiştik.

Bazen, buluşmuyor gökyüzü mavisiyle, denizin mavisi.
Bazen biri daha karanlık basıyor.
Bazen ise ufuk çizgisini bile ayıramıyor insan,
maviler o derece iç içe girebiliyor.
Biz, tutturamamıştık tonları.
Birimiz açıkken, diğerimiz hırçın;
Birimiz gök gürültüsü çıkarırken,
diğerimiz berraktı.
Uyuşmuyordu yani mavilerimiz.
İçimiz birdi ama farklıydı tonlarımız.

Aynı şehri okşuyorduk oysa.
Aynı idealler peşinde koşuyorduk.
Aynı şehrin etrafında dört dönüyordu hayatımız...
Mersin gibi, gökyüzü gibi,
Akdeniz gibi, biz de maviydik,
ama...
Ama tutmuyordu tonlarımız işte.
Ve bu yüzden,
hep göz önünde,
ama deniz aşırıydı aşk bize.

(E.F.)