Heyecanlanacaksın
Akşam eve gelen saçları beyaz
Yüreği parsellenmiş hayat yolunda
Her sokağın karanlık kuytusunda
Bıyıkları altında dudakları
Ve acısı görünmeyen
Anlayacaksın..
Gülleri koparmanın vebâlini
Dikenlere değdiğinde hep
Nasıl acıyorsa elin
Öyle acıtır şiirin
Yazdığın her cümlede
İşliyorum
Son defa mısra’ya
Son defa ağlıyorum..
Son defa gidiyorum..
-Gece’ye bırakarak seni.
Vedalaşarak..
sevmek
koşmasıdır bir engellinin
görmesidir bir körün
gökkuşağının
renklerini..
ve tövbesidir
Taş kaleler yıkıldı sensizlikte
Ve seyrantepede volta atan sessizlikleri
Şimdi niğde cezaevinde bir hücrede uyutmaktayım
Sessizliğin tanımını yapamamaktayım
Sana sakladığım gül dalını
Güneş görsün diye idam sehpalarında
Umutsuzluğun
Dem saldığı anda
Haykırdım sessizce
Gece’ye..
Yasaklandığın anda
Giderken ardında bıraktığın
Bir sözle bağlarsın..
Kendini acıdan uzak
Gece'ye..!
Herşeyi bırakarak geride.
Uzak bir Kent'te..
Bir merhabayla başlar,
Bir gidişti bizimkisi
Belki sessiz’ce
Beklide “Çığlık” atarak..
Evet gidiyoruz..
Sessizce “Çığlık” atarak
Uzaklara
Gölgeler düşüyordu denize
Ve karanlıktı
Hiçbir kalem kırılmadı bu şiirde
Zoraki aşklar gördüm
Zoraki ayrılıklar..
Ama hiçbiri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!