Yalnızlık en büyük temâşadır, bunalırsın.
Oradan oraya koşuşturan anılar...
Derin düşüncelerın tutup çeker kolundan.
Yeni bir dünya vâdeder sana, inanırsın.
İçin yanar alev alev, umutla sularsın.
Sen gelme, ben yine beklerim seni.
Sevme beni, benim sevgim yeter sana.
Anımsama beni, hep bende gör kendini,
Sevme beni, benim sevgim yeter sana.
Sorarsan, hâlâ seviyorum seni.
Yalvarırım artık azad eyle bu aciz köleyi,
Her nefesimde, acı çekmek zorunda mıyım?
Bir ruh diğeriyle nasıl bir oluyor garip değil mi?
Her ağlayışımda, seni gözden silmek zorunda mıyım?
Yemyeşil bir bahçe istiyorum.
Dedelerin neşeyle koşuşturduğu,
Gözlüklü çocukların gazete okuduğu.
Ben biraz farklılık istiyorum.
Yepyeni bir dünya istiyorum.
İnsan kadar aptalı yoktur, ey insan!
Kendi evrenine tapan Tanrıdır, insan.
İnsan kadar acizi yoktur, ey insan!
Zafer kazanmış mağluptur, insan.
Anlamların içinde kaybolmuştur, insan.
Yarınlar, bir gözkapısı kadar yakınımızda.
Ve dünler, akıp gitmiş bir ömür kadar uzakta.
Her çekişte kağıdı, yeni bir yaşam kumarı.
Dünler pes eder gider, borçlanırız yarınlara.
Hissizleştim artık, gülemiyorum ve ağlayamıyorum.
Yabancı oldu bedenim bana, hiçbir şey hissetmiyorum.
Duygu deryalarım kurudu, kurak çöl hakim ruhuma.
İyi mi oldu, kötü mü oldu, anlayamıyorum.
Mekanik bir robotum artık, çok şey bekleme.
Akan zaman değil nafile, sevginin çeşmesinde.
Birikir; coşar pınar olur, gönüllerin bahçesinde.
Havva aşkı olmasaydı, biz mecnun Ademlerde,
Issız beyabanda kururduk, gözyaşımız baran bize.
Kainatın mayası, İlah'ın tükenmez sevgisi.
Yüzün parlasın gökyüzüme, günüm başlasın.
Ulaşamasam da sana, gözlerim kamaşsın.
Söndürme ışığını, siyahtan korkuyorum.
Senin hayallerinin rengi, solmuş kırmızı.
Sen kokan dakikalar nereye gitti?
Yıllar geçtikçe, gülmenin bedeli kırışıklardır.
Sevmenin bedeliyse, kalpteki sağlam kırıklardır.
Onsuz da olduğunu anlayınca, ona muhtaçsın.
Ahvaline dönüp bakınca, sen her daim bedbahtsın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!