Deniz Affetsin Şiiri - Umut Ülbegi

Soldu son hücresi
yoruldu aşk
ateş kırmızısı
siyaha döndü
damarlarda yolcu da aynı
yolculayan da
siyah kan
sonsuzluğun ateşini söndürdü

Ben
itildiğim bu geceden
yitik çıkamam
deniz affetsin beni
sonumu görüyorum

Tutunduğum dallar
taşımıyor küllerini kederin
kalp masajıyla bile
tazelenmiyor aşk
ki müptelasıyım hastane bahçelerinin

Yoruldu son hücresi
soldu aşk
köprüden boğazı seyrederken
boğazımda kaldı aşk
deniz affetsin beni
boğuluyorum.