Nefesim artık senden tat almıyor galiba.
Nerden mi anladım?
Çünkü senin için aldığım her nefesi,
Geri verdi dudaklarım.
Oysaki boğulmalıyıdm.
Ölüm kuş misali göklere çıkmak mıdır?
Ölüm yağmur gibi, yavaş yavaş kurumakmıdır yerde?
Ölüm doğmakmıdır ki yeni kapıların eşiğine?
Kalbimde bir kadın var kimsenin bilmediği
Kimsenin görüp duymadığı bir kadın
Gözleri, gökyüzünden bir parça gibii
Dudaklarıysa gökkuşağının her rengi
Ama özellikle mavi.
Mavi gözlüm!
Dudaklarım mühür yemiş aşkına
Dilimde aşk kesiği bir yara
Ne zaman sana sussam
Oluk oluk kan akmakta
Rüzgar biraz biraz dağıtıyor sevgimizi
Yapraklar uçuşuyor havada
Sarı sarı yapraklar
Açılmamış kapılar çalınıyor
Rüzgar biraz biraz dağıtıyor sevgimizi
İnsan kaybedebilir sevdiğini
Sevdiği yanında olmadan.
İnsan sevebilir birini
Sevdiği yanında olmadan.
İnsan unutabilir sevdiğini
Aklı başında olmadan.
Sen gideli, etraf bir başka bakar oldu bana.
Bir kolum yokmuş gibi mesela,
Bir bacak, göz, derin bi çizgi yüzde.
Yalnızsın arkadaş! Diyecek biri bile yok yanımda
Yalnızlığımla başbaşayım
Ama bu sefer yalnızlık suskun
Üstelik ağız birliği yapmışlar gibi
Duvarlar bile konuşmuyor bugün benimle
Kitaplarım satırlarını silmeye başlamış
Ufaksın be evlat, benden de ufak
Gözlerin daha yanmamış bile
Titreyip durmaz ellerin 1 sayfa mektupta
Kulaklarında hala şenli şenli melodiler
Dudakların ayırılk şarkısı tüttürmemiş daha
Ufaksın be evlat, benden de ufak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!