Deniz-2 Şiiri - Necat Önder

Rüzgâr ıslık çalar hedeftepe’de
Dalgalar denizde kıyıyı yalar
Hasretinle birden açılır perde
Sahnede hayalin beni kovalar

Ateş çiçekleri açar namluda
Süngüler güneşi yansıtıp durur
Kurşun hedefine koşar namluda
Lakin inan beni hasretin vurur

Sesler gelir uzaktan ötelerden
Sanki meltemlerde nefesin vardır
Ahh bir aşıp gelsen şu tepelerden
Gel’de varlığınla beni usandır

Evet, sesler kopar her bir mangadan
Askerler hasreti yutar taş gibi
Bölük kıvrılarak geçer yollardan
Ayak seslerinde tempo marş gibi

Artık ne sen varsın ufukta güzel
Nede sensizliktir inan kâbusum
Beni gökten sanki çekiyor bir el
Ona varamamak büyük kaosum

Sanki bende beni yakalar gibi
Güneşi öperken kanlanan dağlar
Dalgalar kıyıyı hep yalar gibi
Kıyıda durulup kıyıda ağlar

Deniz zirvesidir susuzluğumun
Deniz ki içimde sonsuzdan bir iz
Kimbilir beklide huysuzluğumun
Kaynağı, menbağı, ocağı deniz