Neden yazmıyorum diye soruyorum kendime çekingen bir şekilde... Bu cümle bir kişiye karşı duyulan çekingenlik karşısında yapması gerekeni yapamama durumu gibi değil, bu daha çok içimde kendimle çeliştiğim, tartıştığım, uğraştığım bir konu.
Konuya gelirsek; Ne yapmalıyım? Yani cidden her zaman olduğu gibi kendi başıma karar almaktan yoruldum hatta çekiniyorum bile. Yapmak istediğim bir şey olsun diye uğraşıyorum... Yorgunluk, halsizlik, belki de haberim yok ama hastayım.
Yavaş yavaş ve kısmen bilinçli bir şekilde görüş kaybı yaşıyormuşum gibi, hem fiziksel olarak hem zihinsel... Kalbim izlediğim bazı özel sahnelerde sızlıyor ince ince ve düşünüyorum acaba ne hissediyorum?
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta