Dengoş Şiiri - Mehmet Can Karademir

Nereye baksam hep bir karmaşıklık, bir kaos
Oysa boşa değildir bunca düzen, bunca emek

Bazen şehirlere bakıyorum,şehri seyreden en yüksek tepelerden
Bütün sokaklar,caddeler,evler hepsi birden kafamın içinde alışılmış düğümler gibi sanki
Farklı farklı evler, kimbilir içinde kimler kalıyor
Soruyorum kendime ne içerler ne yaparlar,nasıl katlanırlar bu hayata
Onlar da benim gibi sobanın başında uzaklara mı gider
//Akılları

Evlerin çatılarına bakarım bazen
Ordaki güvercin sürüsünü görürüm,ne kadar özgürce ve kardeşçe uçarlar öyle
Hafiften bir gıpta ile bakarım onlara,
Keşke,keşke bende onların arasında bir güvercin olsam derim
Uçsam döne döne,gökyüzünde yüzsem yorulmadan
Canım sıkılınca da öylece uçsam uzaklara,yeni vadilere,göllere,dağlara
Ne güzel olurdu değil mi

Ne o çatı da asılı duran beyaz,kara,toprağımsı çabutlar
Ne biçim dalgalanırlar öyle,sanki birilerine kızmışlar gibi şaşalanırlar
Bazen onları bana benzetirim,kurutulmak için asılmış ama unutulmuş değersiz bez parçaları
Kim bilir hangi terzi ne özenmiş bezenmiştir
Ama onlarda,tıpkı benim gibi zamana yenik düşmüşler

Bazen tenime rüzgar değer,
Aslında hep eser ama ben yeni fark etmişimdir
ve için de birkaç damla da yağmur olur bazı günler
Yağmur ve fırtana geliyor arkadaşım koru kendini! dercesine saf ve masum söylentiler bunlar
Kirpiklerime de birkaç damla yağmur deyince ne kadar çok sevinirim
Ağlamak geliyordu içimden ama bir türlü ağlayamıyordum iyi ki yağdın yağmur kardeş
Yoksa benim ağlacağım yoktu
İyi ki yağdın, kardeş

Bazen sabahın en erken saatinde seyredirim uyanabilen bir şehri
Birkaç insan yatağından istemeye istemeye çıkmış ve sitem edercesine yolda yürürler
Seyrederim onlarına da beni fark etmedikleri sürece
Bazınların da iyi kötü bir çeket vardır,bazılarında malasef yok
Kimisi çeketinin yakasını kaldırır, ara sıra ellerini sürtüştürür ve hohlarlar çırpınan balık misali,
Soğuktan korunduğunu zannederler
Bu mücadele onlara yetebilir gönülleri sıcaksa, yetinmeyi biliyorlarsa
Oysa bazıları ne kürkler giyer de içindeki soğuktan kurtulamazlar
Yüzlerinde ki donuk,kabarık ifadeyi kim görse tanır o doyumsuz suratı

Bazen çok köhne bir ev çarpar gözüme
Çatısından bellidir aslında, hayatta istenen bariz zenginlikten ne kadar yoksun
İçinde yaşayan umutcuklara çok yazığım gelir
Gitsem oraya,elimde koca bir erzak filesiyle
Sorsam misafir kabul ediyormusunuz diye
Ne hoş olurdu değil mi
Oysa bende de nanay, bende de tembellik,ben de korkaklık
Puhh! ,kalıma sıfatıma,cevherime tüküreyim
Yazıklar olsun bana da

Yak uleyn bi cigara daha,yak