Sen, özlemlerindeki aşkı kovarken
Ben hüzün yolluyorum,
Sen-li ben-li olmuş bilincime.
En çok, unuttuğum sözlerini düşünüyorum.
Daha derin, daha berrak, usulca...
Ve unutarak,
Çocukluğumdan kalma,
Boynuma asılı reçetemdeki aşk yasağını,
İzlediğim tüm savaş filmlerinin arasına,
Bir çocuğa uzanan namlunun ucuyla
Aşkı çiziyorum.
Deli bir kızın uçurtmasına tutunmuş kaçarken ufkumdan,
Gökkuşağıma iliştirdiğin renkler kararıyor.
En siyah yerinde diniyor rüzgar.
Susamışlığıma, bir tuz tanesi olup düşüyorsun.
Kayıt Tarihi : 24.5.2006 09:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmed Edip Balkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/05/24/dengine-calmayan-davul-sesinden-ask.jpg)
artık bu şiir benim
sunni-ce ((=
TÜM YORUMLAR (3)