Dengeyi sağlamak güç oluyordu

Alev almaya başlayınca yangını, tepesinde ve yamaçlarında
Yanardağ gibi harlamaya çok yakın
Susuzluktan deniz suyu dökerdi, ciğerlerine tuzlu tuzlu
Döktüğü her sudan sonra susatırdı cismaniyetini
Akmayan mutluluk muslukları ve tıpası açılmış yalaklar gibi

Kar yağmış kır saçları görünmüş dağları ve ormanlarında
Buz dağlarına dönmeye çok yakın
Yakardı tüm ormanları, kapanmış tüm gamzelerini açmak uğruna
Ormanların içerisinde kendi evi de vardı halbuki
Yaktıkça kendi canı yanardı,cayır cayır
Tutmayan bir kişi yerine onlarcasıyla birlikte olmak gibi
Petrol fışkıran pınarlarda, sözde söndürecek tek şey petrol kalıyor gibi

Ne susuz nede yangınlarla yaşanıyordu
Sevdiğin yanında olmadıkça, dengeyi sağlamak işte böyle güç oluyordu...