Dengesizim... Şiiri - Nevin Akbulut

Dengesizim!
Ya çok üşüyorum ya da çok donuyorum…
Dengesizliğim Sana bir de.
Ya çok seviyorum ya da hep seviyorum…

Dilediğince değiş Sen!
İçimde hep aynı yerde duruyorsun…
Hiç değiştirmiyorsun ki,
Arada karalar çalıyorum yüzüne,
Arada sözlerini kötüye yoruyorum
Ama olmuyor, karalanmıyorsun…
Yüreğim aklıyor her defasında!

Yüreğin bir uçurum,
Geldim de Düş’tüm…
Uçurumun yüksekliğine bakmadan atladım.
Ateş de olsan atlardım.
Karanlık da olsan gömülürdüm biliyorum
Sen ne olursan ol,
Ben hep “O” olurdum…

Sana geldiğim gün kendimi unuttum ben,
Çünkü Sen vardın artık,
Kendime bir daha ihtiyacım olmayacaktı…
Benim Sen’im vardı!
Sana gittiğimde, kendime gelebilir miyim artık bilemiyorum.
Oturduğum taşlar kadar soğuk yüreğim,
Elimde çoktandır unuttuğum içki kadar Sensizliğim…

Dengesizliğim Sana işte,
Haddin(m) den fazla seviyorum,
Fazlaca unutuyorum kendimi!
Sana kalamıyorum, kendime gelemiyorum…
İçimdekileri anlatamıyorum,
Kendimi anlayamıyorum…
Biraz daha fazla sevebilir miyim bilmiyorum! ....

(YirmiÜç-Mart-İkiBinOnİki*12:10)