Modernleşme hayatımızda çok şeyi kolaylaştırdığı gibi, örf adetleri, toplum yaşayışının toplumsal değerlerini yok etti ülkemizde. Keşke ilim, bilim, ekonomik ve siyasal anlamda modernleşmeyle kalsaydık. Ama maalesef modernleşeceğiz diye bir çok değerlerimizi yitirir olduk. En büyük korkum ise; modernleşme adı altında, gelecek nesile atalarımızın öz değerleri ve toplumsal yaşayışları hakkında anlatacak, bizi biz eden olguların hatırlanamayacağıdır.
Bu korkuyu neden mi yaşıyorum?
Benim yetiştireceğim neslin, örf adetlerinin, atalarının insanca yaşayıp, saygıyı sevgiyi yitirmediğinin, özellikle aile bağlarının kopmadığı bir yaşam şekliyle yaşamasını isterim. Zira, ileride karşıma ‘hey moruk bu gün ne yaptın he’ diyecek bir torun çıkmasını istemem. Onu bu güne getiren ebeveynlerine saygısız ve umarsın davransın istemem. Çünkü bu çocuk gökten zembille inmedi ve onu yetiştirenlerin verdiği kültürü, kendi yetiştireceği nesle aşılamasını isterim. Böylelikle toplum olarak değerlerimizi korur ve Türk olmanın ayrıcalığı ve gururuyla yaşarız.
Toplum olarak yeniliklere açık olduğumuz kadar, araştırmacılık, gelişim konusunda da bir o kadar tokuz ve hatta gerek duymuyoruz maalesef. Özellikle içimi acıtan konu; o canım Türkçe mizin günümüzde Avrupai özenti altında katlolduğunu izlememdir. Gençler lütfen sizi dünyaya tanıtıp, meramınızı anlatacak değeriniz olan Türkçe nize sahip çıkınız.
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
çok güzel yazmışın
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta