Dengesiz insanlar, rüzgârın oyuncağı,
Bir ayakları yerde, öteki gökte asılı.
Kahkahaları fırtına, gözyaşları sel olur,
Denge ararlar durur, ama hep kayarlar uçurumdan. Sabah kalkar, kahve fincanı elinde titrer,
Akşam iner, yastık ıslanır sessizce.
Sevgiyle dolarlar, bir anda boşalırlar,
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta