Dengesiz Beslenme! Şiiri - Cihat Şahin

Toplumda pek çoğu, yaşar dengesiz,
Hakiki huzuru, bulamaz yazık!
En güzel modelle, kurun denge siz!
Olmanız gerekir, tabib-i hazık.

Kalıbı beslerken, atlar kalbini,
Öğrenir felsefe, es geçer dini!
Sevgiye mukabil, yeğliyor kini,
Böylece kendine, ediyor yazık!

Doldurur akıl’a, ilm-i müspet’i!
Sanır’ki kurtulur, bununla ati!
İnanır bu işe, yüzde yüz kati,
Bilmeden atıyor, kalbine kazık.

Mideler dopdolu, bomboştur kulub!
Vicdanlar ölürken, semirir kalıp,
Nefsini hissini, yardımcı alıp,
Ruhunu daima, kılıyor ezik!

Eneye binerek, koşar dalal’e,
Harama kamp kurar, gitmez helale!
Menfidir tavır’ı, her müspet hale,
Manevi durumlar; epeyce nazik.

Hedefi menfaat, zevktir gayesi,
Harcanır lezzete, şu ömür sermayesi.
“Esefler eyvahlar”,sonda payesi!
Dünyada ukbada, moraller bozuk!

İsyanlar ayyukta, tuğyan zirvede,
En ufak bir şeyden, çıkar arbede!
Nereye bu gidiş, de gide gide?
Şu asil millete, oluyor yazık!

Korkulmaz Allahtan, ar olmaz kuldan,
Şefkatler, hürmetler görülmez halden!
Argodur daima, dökülen dilden,
Mübarek insanlar, durumdan bezik!

Kalmadı dünyada, sükûnet huzur!
Çokları kabire, girmeye hazır.
Mazlumlar ümitle, bekliyor Hızır!
Ne yazık birçoğu, bundanda yozuk!

Dindedir elbette, işin dengesi!
Kalplere hükmeden, tek hakkın sesi.
Kur’anda formülün, bilin enfesi,
Sünnette münderiç, en makbul tüzük!

28.6.2007(İzmir)

Toplumda pek çoğu, yaşar dengesiz,
Hakiki huzuru, bulamaz yazık!
En güzel modelle, kurun denge siz!
Olmanız gerekir, tabib-i hazık.

Kalıbı beslerken, atlar kalbini,
Öğrenir felsefe, es geçer dini!
Sevgiye mukabil, yeğliyor kini,
Böylece kendine, ediyor yazık!

Doldurur akıl’a, ilm-i müspet’i!
Sanır’ki kurtulur, bununla ati!
İnanır bu işe, yüzde yüz kati,
Bilmeden atıyor, kalbine kazık.

Mideler dopdolu, bomboştur kulub!
Vicdanlar ölürken, semirir kalıp,
Nefsini hissini, yardımcı alıp,
Ruhunu daima, kılıyor ezik!

Eneye binerek, koşar dalal’e,
Harama kamp kurar, gitmez helale!
Menfidir tavır’ı, her müspet hale,
Manevi durumlar; epeyce nazik.

Hedefi menfaat, zevktir gayesi,
Harcanır lezzete, şu ömür sermayesi.
“Esefler eyvahlar”,sonda payesi!
Dünyada ukbada, moraller bozuk!

İsyanlar ayyukta, tuğyan zirvede,
En ufak bir şeyden, çıkar arbede!
Nereye bu gidiş, de gide gide?
Şu asil millete, oluyor yazık!

Korkulmaz Allahtan, ar olmaz kuldan,
Şefkatler, hürmetler görülmez halden!
Argodur daima, dökülen dilden,
Mübarek insanlar, durumdan bezik!

Kalmadı dünyada, sükûnet huzur!
Çokları kabire, girmeye hazır.
Mazlumlar ümitle, bekliyor Hızır!
Ne yazık birçoğu, bundanda yozuk!

Dindedir elbette, işin dengesi!
Kalplere hükmeden, tek hakkın sesi.
Kur’anda formülün, bilin enfesi,
Sünnette münderiç, en makbul tüzük!

28.6.2007(İzmir)