Dengesiz Şiiri - İbrahim İmer

Güle mana iken antika testi
At gibi depikle kırdı dengesiz
Atadan komşudan selamı kesti
Katır gibi gerdan kırdı dengesiz

Ayağa dolaşmış garip telaşı
Göklere ulaşmış mendebur başı
Hatırda kalmamış kadim sırdaşı
Halinde ihanet vardı dengesiz

Adı kötü diye edilmiş tescil
Kendisi oluyor etrafta rezil
Koluna taktığı suçlara fail
Suratta duygusu mordu dengesiz

Anlamıyor etti hayatı zehir
Allah istesin hak yemenden gelir
Aklından geçeni Basîr hep bilir
Ne büyük hayaller kurdu dengesiz

Olabilse keşke keçiye rehber
Kendine sanıyor herkes emirber
Duyurmuş dostlara asılsız haber
Ağzından çıkan cardı dengesiz

Konu, komşu diyor az daha sabret
Rezil nerden oldu başıma illet
Dört kelamdan üçü hak mak adalet
Kötülük arayan fardı dengesiz

Uzaktan duyulsa korkunun sesi
Orada kesilir haram nefesi
Argoda yok vallah lafın âbesi
Sığındığı yeri gardı dengesiz

Yol yordam anlamaz aklı ihmalde
Sırtında kul hakkı biraz vebalde
Ağardı der saçım yaşım kemalde
Başına düşenler kardı dengesiz

Dev aynada iri gördü kendini
Aşarak unuttu bütün haddini
Büyük cakasından şaşıp bendini
Muhkem kale sanan surdu dengesiz

Hep der ben bilirim bir ben anlarım
Fazlaca okumam birden anlarım
Eskiden güzeldi o şen anlarım
Ömrüme örülen tordu dengesiz

Başında durmayan aklı gelgittir
Konuştuğu kelam değil de fittir
Kapı kapı gezen utanmaz ittir
Ağzından tek çıkan hırdı dengesiz

Sabah dile gelse hayır kelamı
Akşam vermezdi Allah selamı
Of ulan başıma şer mi bela mı?
Bulduğu helaya çardı dengesiz

Güzel bir tek kelam çıksa ağzından
O zaman tel kopar narin sazından
İmer der insanlık kaçmış özünden
Yüreği aklından dardı dengesiz

Ankara, 30/04/2008