Bunlar küçük insanlar, kişileri konuşur,
Olaylar önemlidir, hakikatle boğuşur…
Fikir taşıyamazlar çünkü savunamazlar,
İş ve güçleri yoktur, hep fitne çıkarırlar…
Şahsıma sataşmışlar, suçum, günahım yoktur,
Bahane uydurmuşlar, içerik komple boştur…
Dinlemiyorlar bile itibarım düşüyor,
Belli suçsuzluğumuz, münafık üşüşüyor…
Çok basit bir mesele, uzadıkça uzuyor,
Şu an zamanım yoktur, anlatsam da olmuyor…
Kabullenelim dedik, apaçık kabullendik,
Konu belki kapandı, insanlığa gücendik…
Ortada suç, kusur yok, şahsım ki zaten masum,
Sanki bilmiyorlar mı, gözlerinde hiç yokum?
Belki yalnız biriyim, kurtların sofrasında,
İtibarım sıfırdır, münafık karşısında…
Konu kapansın diye, üstlenmem gerekirdi,
Varsın Rab’bimiz bilsin, şahsıma bu yeterdi…
Yenilgi şahsımda kâr, çünkü zaman gösterir,
Gerçek anlaşılacak, denge yerine gelir…
(2012)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 3.5.2013 14:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!