Ne var ki El mana anlayışı içindeki tasarruflarla ortaklığa karşı, kişi sahipliği ortaya konmuştu. Böylece kişi sahipliği ortaya çıkmakla ve devamı olan süreçlerle, kâr olgusu ortaya kondu. Böylece kâr için olan kazanmak için olan üretim hareketi ortaya kondu.
Böylece ilk üretim hareketi içinde veya toplumun yasası içinde olmayan veya başlangıç referansına göre olmayan hesapsız kitapsız süreçler başladı. Böylece kâr hırsı nedenle ürettiğini satma nedenle kâr mantığı on bin kişi yerine 15 bin kişilik kundura; yirmi bin kişilik buğday üretti. Yaşamak için karşılığı olanı üretmek yerine; ihtiyacı üretmek yerine; yaşamı üretmek yerine “tüketim için üretime” kâr yapmak için üretme; kazanmak için üretime geçildi. Kâr yapmak; kazanmak; yaşamın üretim hareketinin kendisi değil sömürünün kendisiydi. Zorunluluğun yerine kazanma kondu. Kâr kondu. Para kondu. Zorunluluk günümüzde kazanma, kâr, ticaret, para gibi çarpık şekilde yansıtılmaktadır.
Tüketimin talepleriyle; tüketim putları oluşturuldu. Kazanmak için üretmek; üretmek için satmak; satmak için de emek gücü içinde olmayanları emek gücü içine salıp kişiyi enek gücüne yabancı kıldılar. Bunu da psikolojik değerlerle, nedretler kuramıyla; arzın talepli olup olmamasından hareketle köprü geçiş garantisine kadar tasarruf ve tedbirlerle talep oluşturmanın türlü ali cengiz oyunlarıyla yaptılar.
Köprü geçmeniz için yapılmıyordu. Köprü yapımında eğer rant varsa; köprü çevresinde emlak ve rant oluşuyorsa; gerekli mi? değil mi? Gerekliyse ne, ne kadar gerekli? Ne, ne kadar gereksiz? Aciliyet ne? Gibi önceleyişiler; ranttan, kazançtan, kârdan, teşebbüsçü iradesinden sonra geliyordu. Hak, hukuk, bilimsel fizibilite dinlemeden beş yerine on beş köprü yapılıyordu. Fazla mal (kâr) göz çıkarmazdı. 50 kişinin oturacağı yerde beş yüz kişilik fazla mal hiç bir işe yaramaz. Ama boşu boşuna heba olup gitse de devlette alınan teşvik (fazla mal-kâr) işe yarardı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta