And dağlarında yaşayan atalarımıza göre dengeyi kaybetmek dışında bir hastalık yoktur.
Dengeyi kaybetmenin de tek bir tedavisi var.
Doğru ilişkileri yeniden kurarak yaşamı devam ettirme kararlılığıdır.
İlk atalarımız ile, gününüz insanı ile, doğayla, yaşamla, bedenimiz ile, ruhumuz ile, beslenmemiz ile bir bütün olarak doğru ilişki içinde olmayı başarabilir isek dengemizi yeninden sağlayabiliriz.
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...




İşte "düşünen insan..."
Ve az önce paylaştığım şiir için ayrıca düşündüm,
Kendimi haklı buldum,
Çünkü "DENGEYİ BOZANIN İNSAN OLDUĞUNU"
Daha doğrusu "KÖTÜ İNSAN" olduğunu, hem kirlendiğini hem de kirlettiğini işlemeye çalıştım,
Umarım az ya da çok başarabilmişimdir,
Okuduklarım da beni destekler biçimde,
Tebrikler Önder Kardeşim...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta