Denge Kangreni Şiiri - Ünal Serhat Yorgancı

Anamın beni ölümüyle koyup gittiği gibi bırakma
Ömür boyu dolandır bıçak kesişi sesini yanımda
Namlunun ucundan mermi kıranına yakalandığım
Bırak bu koca çocuk, dengenin kangreni olsun.
Bizi birinci sınıf katil yaptılar be şehir!
Canımızı almak istiyorlar, onlarca yıl oldu.
Her gün her gece sokak başlarında bekliyorlar,
Ölüm kusan arabalarla körkütük sarhoşlar gibi,
Yavrumuza süt içiriyoruz, düşmanı kusturuyoruz,
Hem seviniyoruz, hem ağlıyoruz, hem gülüyoruz.
Başka türlü dayanılmaz, ötekileri kadar can alıcı
Ve seni bizim yapmalarını kabul edemeyiz be şehir.
Zaten düşmanı kusmak kadar öteki bir şeyimiz yok
Ve hepimiz birbirimizin düşmanı, bilmiyor musun?
Bizi birinci sınıf katil yaptılar be şehir!
İncitici bir açlıkla dövülen çocuklar gibi
Ayakta duruyoruz ve etimizi alıyoruz
Onların sofralarından, midemizi onlarla paylaşıyoruz
Ve ayakta duruyoruz, onlarca yıl oldu.
Gökyüzüne kaçak da olsa paralı giriyoruz,
Parayı onlardan alıyoruz, aşkı ötekilerden.
Her gün, her gece, sokak başlarında
Ölüm kusan arabalarla körkütük sarhoşlar gibi,
Yavrumuza süt içiriyoruz, düşmanı kusturuyoruz,
Hem seviniyoruz, hem ağlıyoruz, hem gülüyoruz.
Başka türlü dayanılmaz, ötekileri kadar can alıcı
Ve seni bizim yapmalarını kabul edemeyiz be şehir.
Zaten düşmanı kusmak kadar öteki bir şeyimiz yok
Ve hepimiz birbirimizin düşmanı, bilmiyor musun?
Bizi birinci sınıf katil yaptılar be şehir!
İncitici bir açlıkla dövülen çocuklar gibi
Ayakta duruyoruz ve etimizi alıyoruz
Onların sofralarından, midemizi onlarla paylaşıyoruz
Ve ayakta duruyoruz, onlarca yıl oldu.