Denge Şiiri - Ünal Çağabey

'Bozuldu denge
ben daha rahmindeyken anamın
bir çocuğum oldu
gözleri benden mavi
gerdanlık sütün ince yankısı
elimde duran kalemin rengi..

Ucundan sızdı kalemimin
'kızın yüzüne mürekkep
sonra sesini duydu boyanın metin'
uzandı ve elleriyle kurtardı
kızı gözlüğünün camından
içeri aldı..

işte bozuldu denge
oysa ben kurtarmalıydım
sisli camlarımı ben temizlemeliydim önce
bir yağmura yetmeliydim
bir yağmurda yetmeliydim
yetebilmeliydim..

biliyorum
arşın üstünde duruyor mavi kedi
öküzün boynuzları arasında
halbuki bir çocuğum oldu
gözleri benden mavi
ben rahmindeyken anamın
düştü toprağa filiz gibi..

bozuldu denge
gözlük camlarında yeni filmler başladı
silince parmaklar gözlerdeki yağmuru
karanlık dağıldı
ekran,ekran beyaza boyandı..

yüreğimin sahilinde dolaşırken dalgaların
ceviz hamurundan bir tabutun başında
gözlerim yağmurunu silerken camlarının
çam kokuları altında
bozuldu denge
çelik bir kuşun kanatlarıyla
bir gece yarısı kışın
saat tam ortaya yaklaşmışken
ben rahmindeyken anamın
bir çocuğum oldu
bir çocuğum öldü
ve bozuldu denge...

Ünal Çağabey
10/10/2008 Ş.urfa