Dünyaya denge verenim
Üzülüp ,acı çektiğin için dünyanın dengesi bozuldu.
Çiçekler kokusuz açıyor.
Güller artık açmıyor.
Gökyüzü maviliğini yitirdi.
Kelebekler intihar ediyor .
Güneş kavuruyor,
Ay , gecenin karanlığında giZleniyor .
Üzülmene sebep olduğum için lanetlendim , Prometheus gibi bir kayaya zincirlenip hergün ciğerlerim yenilip tekrardan yeşeriyor , acı durmadan devam ediyor.
Ey güzellik ve iyilik tanrıçam
Dizlerimiz üzerine çöküp af dilesem , canını sıkacak kelimeleri dilimde esir tutamadığım için ısırıp kopartsam ,affetsen.
Gözlerinin içi gülse
Dünya tekrar dengeye girse
Güller solmazlarsa olmaz mı?
Kayıt Tarihi : 19.10.2023 23:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!