Çapulcusu olduk, yürek artığı sözcüklerimizin.
Kim bilir ne zaman sökülmüştü en varoş yerinden yüreğimizin….
Denge mi, sevgili?
Dengesizliğin esrikliğinde,
densizliğin üzerine kireç dökmüş,
ısınıyorken gece mavisinde….
Tırnak içine al beni dedi yüreğin,
“belki”
Derinliklerinde nice yarım kalmış,
Kabuğu kanırtılacak yaran vardır…
Şifa niyetine…
Taş İskeleKayıt Tarihi : 19.12.2022 17:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!