Denge Şiiri - İsmet Can

Döküldü; şiirlerde kelimeler
Gökyüzü delindi; sanki
Efendi oldu; cariyeler
Hayati denge hani

Ayakkabılarım demirden
Yürüdüğüm yollar camdan
Çağlar eski devirden
Ömür inmez damdan

Zaman merfumu kağıttan duvar
İtsem parmağımı, delinir
Dalsam kızılımsı, göllere
Bir daha nasıl gelinir

Çay deminde birikir, canlar
Tuz dökülüp içilir
Tek çivi tutuyor, dünyayı
Bir üflesen yıkılır

Misket misali gezegenler
Döküldüler; denizlere
Sur'a üfürüldü; bir yerde
Girdi; acı genizlere