Saatlerce yanan mum misali
Eriyor, özüme dökülüyorum.
Doğru ya, ben o mumum;
Ben de yandım ama
Etrafımı aydınlattım bir zamanlar.
Ben buraya ait değilim,
Bu çağa da.
Roma'da bir şair olmalıydım,
Kudüs'te Eyyubi.
Şimdi şu kapıdan bir melek girse
Ve bana en büyük dileğimi sorsa,
Hiç doğmamayı dilerdim.
Ya da
Kalbimle aklımın tartıldığı kıldan terazide
Aklımın ağır basmasını...
Kayıt Tarihi : 15.4.2018 15:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!