Denge Şiiri - Barış Bazalka

hiç bir yerden başlıyoruz yaşamaya
fransız aksanı konuşuyorsun durup dururken
ağzının içinde yel değirmenleri, üzgün cevap
belkide savrulan saçların değildir, kim bilir?
bir ağaç uğultusu gibi sayıklayan gece
hasret doldurur midemize üzümle bir.

hiç bir yerden başlıyoruz yaşamaya
ve beceremiyoruz aslında yürümeyi
Tanrı’nın düz çizgisinde.

Ben seni seviyorum.
bozuluyor dengem.