Denge Şiiri - Zeynel Açık

-1-

Dışarıda soğuk bir terazi
Hava kendiyle boğuşuyor
Uğulduyor rüzgâr
Kavaklar hışırdıyor
Yapraklarını döküyor son bahar

Keskinliğinde ayazın
Bulutlar bağrışıyor
Közünde kömür
Tavında kaynayan ben
Sular konuşuyor
Duyuyor musun?
Döne döne
Kıvrana kıvrana
Dengesini buluyor terazi
Yeniden hayat bulmak için ölüyor kelebekler

Nefesim parçalanıyor
Akrebin zehri kuyruğunda
Soluğum kan içim hıçkırık
Doğuyorum
Acılar içinde dingin

2-

Korkularıyla baş edemeyen
Nasıl vazgeçer kendinden

Sükûn edip savur kendini
Susuz toprakları sarmala
Yağmur gibi dökül
Islan buz kırığı yolda
Bil, açtığın yolları
Düş çukuruna

Hesapsız yargısız sorgusuz
Sancı tekrarları olmayan
Dilsiz bir bilgenin suskusuyla
Arşınla içindeki yolları
Sızın senin sızın
Acın senin acın
Hüznün senin olsun
Yok, say bir seferde bir şeylere ait olduğunu

Tanımsız sualsiz mealsiz
Tekrarsız yenile yolları
Yürü içindeki dinginlikte
İsyan ol kendine..