bu pişmanlık
bu kahrolası yalnızlık
bir bezginliktir ferasetim
veya “insan”olmanın dışında hersey olma isteğidir bu...
tümü gün bu hülyalar,
bir sondur dünya,elemli,
hunharca sözlerini sayar soluğun.
sevmelisin notaların yürekçesini
yüzünde asimile bir acı ürpermeden.
duyarım,aynı yetim dağların öksüzüyüz
beşikten beri aynı dilin kemiği,
aynı hisleri öğütür bozkır senfonileri
yine bizbizeyiz bir dêngbejin tevekkülü eşliğinde...
Kayıt Tarihi : 11.3.2020 17:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İlk kitabıma isim olan şiirdir
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!