Ben, senin fosilinim
kurumuş dudaklarındaki çatlaklarda bulunan
Yüreğimi ağzında taşı
bir köpek yavrusunu nasıl taşıyorsa
Ümitlenme hiç, beni ölüm evlat edinecek
Tekrar doğduğumda
karanlığın rahmine bırakacağım kendimi
Göbek bağımdan sarkıp,
gök kubbenin en tepesine firar edeceğim
Aşkın makası, bileklerimi kesecek!
Bir şiirlik izin versem dudaklarına
gelip göğsümün soluna konar mısın?
İki mısra olamadıysak senle alt alta
hiç olmasa kafiyemiz tutsaydı bari
Durma! Bas tetiğe, boşalt nefretini, sal kurşununu
zaten kan çıkmaz bu sevdadan
Siyah bir kille örttüm göğsümde açtığın deliği
şimdi gitmeliyim,
cehennemdeki çatlağı kapatmam lazım
Kelimelerimin basitliği üzmesin seni
Bir de bakışlarımın yüzünde bıraktığı izler
Güneş ışınları gibi girerken tenine,
teninde yepyeni bir devlet kur
bayrağında benim suretim olan
Kayıt Tarihi : 24.5.2024 11:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!