Denemeler İMDAT EY NEFSiM

Ya iflas ederse teveccüh. Kansız bir işgalin ortasında kalırsa sesim. Ya susarsam. Belki akidelerin tükendiği yerde taassup ve tevazu lehine açılırsa davalar. Kaybederse her zaman kaybetmeye yetim insanlar. Tarihlere bölünen çağlar arasında ilkellik ve medeniyet tartışmalarına nokta koyma kudretine sahip bir millet olma çabası veren üç beş adam! . Sürgünlerin arasından şahlanan yürekler. Kıblegaha yönelmeye soğumuş töreler. Eline bir kavramını tutamayanların ikili meşvereti.
Boynu bükük bir davanın hiç solmayan gülleri. Ümmet gibi...

Nerdesin Ey Nebi! ...
Koca bir orman arasında yanıp kül olmuş muhataplığımıza şefaat gönder. Secdeye varmayı unutmuş alınların gölgesinde solmuş benizlerimize ışık ver. Ver ki tek olan ölümü güzel kılan Mevla’m huzurunda yüzümüz ak, umutlar berrrak.

Nerdesin Ey Ömer! Adalet kılıcının yadelinden buram buram türküler besleyen Ey Yunus! Nerdesin ruhaniyetini hakka teslim eyleyip meydanlada zikreden Ümmet! Nerdesin Ey Ben? ...

Aklı maddeye köle olmuş,serüvenler arasında kendine kılıf arayan yüreğim. Hani senle bir söz vermiştik ervahı ulviyette. Ki sen yarın yalnız bıraktığında beni ben ne cevap vereyim. Siyahi bir temponun nefse haz veren desiseli ziynetlerinin arkasında ki can! Mevsime ayak uydursan ne fayda. Say ki kıyamet anı bu an... ve sen inadına çıkarsan da koldan saati,indirsende duvardan takvimi; geldi korktuğun zaman.

Nerdesin çocukluk günlerimi renkten renge boyayan heyecan. Nerdesin ey nefsim? Sana hizmet ederken yıllar yılı şimdi bu köhne tükenmişlik arasında beni koyup gittin...
ve iflas etti teveccüh.
İtikatın tükendiği yerde kalan yetim davalar. Sanığım vegördüm duydum yaşadım.
Bir cümle dünya inkar etse de yaratılmışlığın kudsiyetini.
Çamurdan can oldum; Kul’um Rab tanığıyım...
imdatların arasında kaldı kansız bir işgal.

Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA
20 Ocak 2004